عدم انقطاع وحى مطابق تعبیر عرفا،

وحى: القاء و بیان معنى، پنهان از غیر، الهام، ظهور معنى در خواب، وصول معنى بدل و یا از راه گوش بواسطه‏ى ملک، کلام خدا که بانبیا مى‏رسد در اصطلاح شرعى، و حقیقت آن پیوستگى دل است بعالم غیب و ظهور حقیقت بى‏واسطه‏ى تعلم، بدین معنى مخصوص انبیا نیست و در قرآن کریم براى اولیا نیز استعمال شده است:وَ إِذْ أَوْحَیْتُ إِلَى اَلْحَوارِیِّینَ أَنْ آمِنُوا بِی وَ بِرَسُولِی[1]   و عرفا، وحى را منقطع نمى‏شمارند و ظاهرا مراد ایشان معنى اخیر است، مولانا مى‏فرماید:

            نه نجومست و نه رملست و نه خواب             وحى حق و الله اعلم بالصواب‏

            از پى رو پوش عامه در بیان                       وحى دل خوانند آن را صوفیان‏[2]

   ( 226) کسى که مخاطب حق واقع شده از جانب خداوند وحى باو مى‏رسد هر کارى که بکند و هر فرمانى که بدهد عین صواب است اگر چه بنظر عموم ناصواب آید.